Satésaus uit een pakje? Dat kwam vroeger dus écht niet voor bij ons thuis! Al op de basisschool leerde ik van mijn moeder om zelf satésaus te maken. Daar kwamen absoluut geen pakjes en zakjes aan te pas; gewoon met de goedkoopste pindakaas en een flinke scheut ketjap, melk en wat kruiden.

Hoewel ik haar saté saus best lekker vond, heb ik door de jaren heen mijn eigen (spicy) versie ontwikkeld. Deze satésaus heb ik onlangs omgetoverd naar een gluten- en lactosevrije variant, door gebruik te maken van kokosmelk in plaats van melk en de ketjap manis te vervangen door een glutenvrije ketjap. Zo kan iedereen genieten van deze satésaus, die trouwens ook héérlijk is bij Gado Gado!

Is het satésaus of pindasaus?

Ik weet niet of het door mijn Indo roots komt of omdat ik in Bergen op Zoom ben opgegroeid, maar ik weet niet beter dan dat het saté saus is. En eigenlijk is hier best een logische verklaring voor, want saté saus eet je bij satay of saté. Zo’n beetje overal buiten Bergen op Zoom hoor ik mensen pindasaus zeggen. Maar wat mij betreft is en blijft het saté saus!

De juiste dikte van satésaus

De juiste dikte van satésaus is per persoon verschillend en misschien wel enorm afhankelijk van het gerecht waarbij je het serveert. Doorgaans vind ik het lekkerder als de saus wat dunner is. Hiermee bedoel ik natuurlijk niet zo dun als een vinaigrette, maar wel richting de dikte van ketchup of curry. Bij een Bergse frikandel speciaal daarentegen (die we dus mét satésaus eten), geef ik de voorkeur aan een wat dikkere saus.

Over het algemeen geldt: hoe langer je de saus op het vuur laat staan, hoe dikker dat de saus wordt. Mocht je de satésaus nou toch té dik vinden, dan kun je dit heel makkelijk oplossen door wat extra kokosmelk toe te voegen. Dit trucje pas ik ook graag toe wanneer ik veel saté saus over heb en in de koelkast bewaar voor de dag daarna.